Απεργία!

Τι γίνεται στο τραπεζικό μέτωπο;

Σαλεύει κάτι στους εργολαβικούς γενικά και στις τράπεζες ιδιαίτερα;

Πολύ καλά ξεκίνησε ο αγώνας των εργολαβικών στις τράπεζες [ΣΥΔΑΠ ΤΤ]. Μεγάλη συμμετοχή, ενθουσιασμός, αρχή διαλόγου, δήλωση στήριξης ακόμη και από το σωματείο του ΠΑΜΕ [ίσως μοναδική φορά]. Είμαστε πολύ μακριά από ουσιαστικό διάλογο γενικά και διάλογο με τα αφεντικά [τραπεζίτες] και όχι με τους εντολοδόχους, άρα θα έχουμε συνέχεια. Η έκρηξη στην τράπεζα Πειραιώς, δείχνει ότι το τοπίο απέκτησε κινητικότητα…

Ο εργοδότης δεν μπορεί να κηρύξει παράνομη ή καταχρηστική, απεργία που έχει ήδη γίνει όταν κάνει την αγωγή. Συνεπώς η συμμετοχή σε τέτοια απεργία δεν έχει καμία συνέπεια για τους εργαζόμενους. Δίδαγμα: Οι επαναλαμβανόμενες 24ωρες είναι ιδανική επιλογή σε μία τέτοια περίπτωση. Οι συνέπειες δεν είναι τόσο σοβαρές σε άλλη περίπτωση, αφού μόνο η συμμετοχή σε απεργία που έχει κηρυχθεί παράνομη είναι σοβαρό πρόβλημα.

Ο εργοδότης δεν μπορεί να κηρύξει προληπτικά παράνομη και καταχρηστική κάθε απεργία που θα κηρυχθεί στο μέλλον. Φυσικά η συνέχιση απεργίας με αιτήματα που έχουν κριθεί τελεσίδικα  παράνομα στο σύνολό τους, θα οδηγεί σε απαγόρευση, αλλά με συγκεκριμένα στοιχεία, που θα δείχνουν εμμονή σε διεκδίκηση παράνομων αιτημάτων.

Τα αιτήματα μπορούν να αναφέρονται και σε ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν δικαστικά, με αγωγές, ασφαλιστικά μέτρα κλπ. Όταν οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι ο εργοδότης παρανομεί δεν έχουν υποχρέωση υπομονετικής ανοχής μέχρις ότου να κρίνουν τα δικαστήρια ότι παρανομεί.

 Μολονότι ένα ή δύο ζητήματα αιχμής έχουν προκαλέσει την απεργία, καλόν είναι να είναι μακρύς ο κατάλογος των αιτημάτων της απεργίας. Ο εργοδότης που παλιότερα κώφευε και δεν συζητούσε διάφορα αιτήματα, μπορεί με την απεργία να γίνει πιο διαλλακτικός. Επίσης οι συνέπειες της απεργίας για τον εργοδότη πρέπει να είναι ανάλογες με τη βαρύτητα των αιτημάτων, αλλιώς η απεργία μπορεί να θεωρηθεί καταχρηστική.

Ειδικά οι περικοπές προσωπικού [απολύσεις για οικονομικοτεχνικούς λόγους] πρέπει σε πρώτο επίπεδο να εξετάζεται αν είναι αναπόφευκτες, αν δεν υπάρχει εναλλακτική λύση, που τουλάχιστον να τις περιορίζει, ενώ σε ένα δεύτερο επίπεδο, πρέπει να εξετάζεται η εφαρμογή κοινωνικών κλπ κριτηρίων επιλογής. Δεν επιτρέπεται να επιλεγούν και απολυθούν οι πιο «ακριβοί» εργαζόμενοι λόγω μακράς προϋπηρεσίας, οικογενειακών βαρών κλπ [last in-first out]. Φυσικά αν γίνονται ταυτόχρονα προσλήψεις σε ειδικότητες παρεμφερείς, ο εργοδότης πρέπει να προτείνει πριν απολύσει κάποιον εργαζόμενο να απασχοληθεί στη θέση αυτή, έστω και αν είναι υποδεέστερη, αυτής που έχει. Αλλιώς η απόλυση είναι καταχρηστική. Το σωματείο έχει δικαίωμα να ζητήσει ακριβή αριθμό εργαζόμενων που ο εργοδότης σκέφτεται να απολύσει. Δυστυχώς συνήθως  όλα αυτά μένουν στα χαρτιά και ο εργοδότης δεν μοιράζεται τα στοιχεία αυτά, αλλά το σωματείο των εργαζόμενων μπορεί να  τον υποχρεώσει να συνεργαστεί μαζί του.

Στη διάρκεια της απεργίας πρέπει να διατίθεται προσωπικό ασφαλείας. Ποιο και πόσο πρέπει να έχει ήδη κριθεί προηγούμενα. Αν η επιχείρηση δεν είναι νευραλγικής σημασίας, το προσωπικό ασφαλείας απλά ελέγχει να μην υπάρξουν ζημιές, κλοπές κλπ. Όντας στην ουσία υπόλογο, αν υπάρξουν τέτοια κρούσματα. Αλλιώς στην κοινή ωφέλεια, την αποκομιδή σκουπιδιών, τα νοσοκομεία κλπ. το προσωπικό ασφαλείας εκτελεί τις αναγκαίες εργασίες ώστε να μην υπάρξουν δυσανάλογες επιπτώσεις για το κοινωνικό σύνολο.

Μέχρι την 5^η  Νοεμβρίου κάθε ημερολογιακού έτους ένα από τα ενδιαφερόμενα μέρη καλεί το άλλο σε διαπραγμάτευση με εξώδικη κλήση, στην οποία περιέχεται υποχρεωτικά η πρόταση για καθορισμό του προσωπικού ασφαλείας. Η κλήση επιδίδεται με δικαστικό επιμελητή και κατά τον ίδιο τρόπο κοινοποιείται στο Υπουργείο Εργασίας. Η συμφωνία καταρτίζεται το αργότερο μέχρι τις 25 Νοεμβρίου κάθε ημερολογιακού έτους και κατατίθεται στην αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Εργασίας, μέσα σε πέντε (5) ημέρες από την υπογραφή της. Η συμφωνία αυτή ισχύει ολόκληρο το ημερολογιακό έτος που ακολουθεί.

Αν δεν τηρηθεί η παραπάνω διαδικασία ή αν η συμφωνία δεν καταρτισθεί μέχρι τις 25 Νοεμβρίου ή δεν κατατεθεί στο Υπουργείο Εργασίας μέσα στην προθεσμία που ορίζεται στην § 5 του άρθρου αυτού, τα μέρη υποχρεούνται να προσφύγουν στη διαδικασία της μεσολάβησης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 15 του Ν.1876/1990,(αφορά τη διαπραγμάτευση για τη σύναψη συλλογικής σύμβασης εργασίας). Η μεσολάβηση πρέπει να ολοκληρωθεί μέσα σε δεκαπέντε (15) μέρες από την ανάληψη των καθηκόντων του μεσολαβητή. Αν η μεσολάβηση δεν καταλήξει σε συμφωνία, κάθε ενδιαφερόμενη πλευρά έχει το δικαίωμα να παραπέμψει το θέμα στην επιτροπή του άρθρου 15 του Ν. 1264/1982, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 25 του Ν. 1545/1985.

Όλα τα ζητήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, μπορούν να ρυθμίζονται και με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας για όλες τις επιχειρήσεις, ανεξάρτητα από το δημόσιο ή μη χαρακτήρα τους και την υπαγωγή τους ή μη στην κοινή ωφέλεια.

Τα ονόματα των εργαζόμενων που απαρτίζουν το προσωπικό ασφαλείας, γνωστοποιούνται στον εργοδότη πριν την έναρξη της απεργίας και κατά προτίμηση με το έγγραφο που του κοινοποιείται για την κήρυξη της απεργίας.

Το προσωπικό ασφαλείας, εφόσον εργασθεί σύμφωνα με τις εντολές του εργοδότη, έχει δικαίωμα για τις αποδοχές που αντιστοιχούν στη απασχόλησή του, ενώ όσοι από το προσωπικό αυτό αρνούνται την εκτέλεση των νόμιμων εργοδοτικών εντολών δεν δικαιούνται αποδοχών.

Το προσωπικό ασφαλείας ή μέρος του ενδέχεται, ανάλογα με τις ανάγκες που προορίζεται να εξυπηρετήσει, να παραμείνει σε ετοιμότητα χωρίς να χρειαστεί να εργασθεί.

Σε τέτοιες περιπτώσεις ο προσδιορισμός της αμοιβής εξαρτάται από τη διαπίστωση κατά πόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση ο συγκεκριμένος εργαζόμενος διετέλεσε σε γνήσια ή σε απλή ετοιμότητα. Το κριτήριο που έχει θέσει η νομολογία για τη διάκριση αυτή είναι η διατήρηση σε εγρήγορση των σωματικών και πνευματικών δυνάμεων του εργαζόμενου.

Όταν διατηρούνται αυτές -οι πνευματικές και σωματικές δυνάμεις- σε εγρήγορση, πρόκειται για γνήσια ετοιμότητα, οπότε εφαρμόζεται η εργατική νομοθεσία και οφείλεται μισθός ακόμη και στην περίπτωση που, χωρίς υπαιτιότητα του εργαζόμενου, δεν χρησιμοποιήθηκαν οι υπηρεσίες του, και όταν δεν διατηρούνται σε εγρήγορση, τότε, αν δεν υπάρχει αντίθετη συμφωνία δεν οφείλονται πλήρεις αποδοχές, αλλά ενδεχομένως μόνο ανάλογο μέρος τους.

Δεν δικαιούνται αμοιβής εκείνοι, τους οποίους αποκρούει ο εργοδότης, αδιάφορα με ποιον τρόπο έχουν ορισθεί να μετέχουν στο προσωπικό ασφαλείας ή στοιχειώδους λειτουργίας.

Απόλυση για οικονομοτεχνικούς λόγους

ΟΡΙΣΜΟΣ: Αφορά κάθε περίπτωση αναδιοργάνωσης των υπηρεσιών ή τμημάτων της επιχείρησης ή η μείωση του προσωπικού για οικονομικούς λόγους, συνηθέστερα λόγω οικονομικών δυσχερειών της επιχείρησης.

Η απόφαση με ποιόν τρόπο θα επιδιώξει ο εργοδότης να ανταπεξέλθει σε διαφαινόμενη οικονομική κρίση και σε ποια έκταση θα προβεί σε απολύσεις, είναι πρακτικά δικαστηριακά ανέλεγκτη, αφού ανάγεται στο σκληρό πυρήνα του διευθυντικού δικαιώματος. Υπό την έννοια αυτή ο εργοδότης είναι και αποκλειστικά υπαίτιος των επιλογών του, του χρόνου που θα τις λάβει και των εναλλακτικών λύσεων που θα απορρίψει.

Ελέγχεται, όμως:

·                    Αν η απόλυση  συγκεκριμένου εργαζομένου, αποτελεί το έσχατο μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων της επιχειρήσεως ή μήπως η συγκεκριμένη επιλογή υπερβαίνει σε πολύ μεγάλο βαθμό το μέτρο που επιβάλει ο κοινωνικός χαρακτήρας του διευθυντικού δικαιώματος.

·                   Αν ο τρόπος επιλογής του εν λόγω εργαζομένου ως απολυτέου,  προέκυψε με αντικειμενικά κριτήρια, όπως δηλαδή επιβάλλουν η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη.

Ο έλεγχος αυτός είναι πέρα κι έξω από τον έλεγχο των ομαδικών απολύσεων κι έχει πρακτικό νόημα όταν οι μαζικές απολύσεις δεν εμπίπτουν στα όρια των ομαδικών απολύσεων:

α) Μέχρι 6 εργαζόμενους, προκειμένου για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που στην αρχή του μήνα απασχολούν από 20 έως 150 εργαζόμενους και β) Σε ποσοστό 5% του προσωπικού και μέχρι  30 εργαζόμενους για τις επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν περισσότερους από 150 εργαζόμενους. Για να προσδιοριστεί ο αριθμός του προσωπικού λαμβάνεται υπόψη το σύνολο του προσωπικού τόσο στο κεντρικό όσο και στα τυχόν υποκαταστήματα. Αφορά  επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 20 εργαζόμενους. Εξαιρούνται όσοι εργάζονται με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου ή με σύμβαση που συνδέεται με την εκτέλεση ορισμένου έργου ή συγκεκριμένων εργασιών αυτού,  εκτός αν η απόλυση γίνει προτού να λήξει η σύμβαση εργασίας ή προτού να αποπερατωθεί το έργο.

Κριτήρια επιλογής απολυτέου

Ο εργοδότης οφείλει κατά την επιλογή του απολυτέου μεταξύ των εργαζομένων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ειδικότητα και είναι του ιδίου επιπέδου από άποψη ικανότητος, προσόντων και υπηρεσιακής απόδοσης, να λάβει υπόψη του και να συνεκτιμήσει τα κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια της αρχαιότητας, της ηλικίας, της οικογενειακής και οικονομικής κατάστασης κάθε εργαζόμενου και της δυνατότητας εξεύρεσης άλλης εργασίας ή ακόμη να προτείνει στον εργαζόμενο που πρόκειται να απολύσει, την απασχόλησή του σε άλλη θέση έστω και κατώτερη εκείνης που αυτός κατείχε, εφόσον βεβαίως υπάρχει τέτοια κενή θέση στην επιχείρηση και ο υπό απόλυση εργαζόμενος είναι κατάλληλος να εργασθεί σε αυτήν. 

Με εφαρμογή αυτών των κριτήριων πήρε θέση  ο Άρειος Πάγος σε μια ενδιαφέρουσα απόφασή του, όπου δέχθηκε ότι η απόλυσή μιάς εργαζόμενης δεν έγινε με αντικειμενικά κριτήρια με το εξής σκεπτικό:

«Με τα δεδομένα αυτά, η αναιρεσίβλητη είναι αρχαιότερη και μεγαλύτερης ηλικίας των άνω εργαζομένων, που διατηρήθηκαν σε όμοια μ' αυτή θέσεις εργασίας και είχε περισσότερα οικονομικά βάρη ως έγγαμη και μητέρα ενός τέκνου που σπούδαζε. Αυτές είχαν προβάδισμα ως προς τα τυπικά προσόντα, τούτο όμως αντισταθμίζεται από την καταφανή υπεροχή της αναιρεσίβλητης στα οικογενειακά βάρη και την ηλικία ως και την εμπειρία αυτής στη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή με γνώσεις προγραμματισμού ακόμη και μετά την εγκατάσταση του ως άνω του συστήματος SAP, ενώ παράλληλα διέθετε και μακρόχρονη εμπειρία σε συνήθη καθήκοντα υπαλλήλου γραφείου και βοηθού λογιστού.

Ακόμη η ως άνω αρχαιότητά της (33 ετών σε αντίθεση με τις παραπάνω που είχαν προϋπηρεσία 3 και 4 ετών αντίστοιχα) θεμελιώνει και ενισχύει το "δικαίωμα στη θέση εργασίας" στην προστασία και διαφύλαξη του οποίου, ως μέσου βιοπορισμού και ανάπτυξης της επαγγελματικής και πρoσωπικής υπόστασης του μισθωτού, στοχεύουν τόσο οι νομοθετικοί όσο οι νομολογιακοί περιορισμοί της καταγγελίας. Η απόδοση, εξάλλου της αναιρεσίβλητης στην εργασία της ήταν άκρως ικανοποιητική και ίδια μ' αυτή των άνω εργαζομένων που διατηρήθηκαν. Επίσης αποδείχθηκε ότι η αναιρεσίβλητη ουδέποτε απασχόλησε για πειθαρχικά παραπτώματα την αναιρεσείουσα ούτε αρνήθηκε υπηρεσία που αυτή της ανέθεσε και ουδέποτε απουσίασε αδικαιολόγητα από την εργασία της.»

Τα «κακά νέα»

Από την άλλη πλευρά όμως, δεν υπάρχει κανένας φραγμός ή περιορισμός ώστε να αποτραπεί η απόλυση, ακόμα και αν γίνεται λίγο πριν από τη συνταξιοδότηση του εργαζόμενου (σε συγκεκριμένη υπόθεση ήταν 20 μήνες πριν από τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος), εφόσον ο εργαζόμενος υπολείπεται άλλων συναδέλφων του σε αρχαιότητα ή οικογενειακά βάρη.

Όπως αναφέρθηκε ο εργοδότης μπορεί να προτείνει άλλη χειρότερη θέση σε κάποιο εργαζόμενο. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει εξαίρεση από την απαγόρευση μονομερούς βλαπτικής μεταβολής και αν αρνηθεί ο εργαζόμενος αυτή τη νέα θέση, η απόλυσή του θεωρείται απρόσβλητη και μη καταχρηστική για τους λόγους που εξετάζουμε εδώ.

Πρακτικά οι εργοδότες για να αποφεύγουν τέτοιους σκοπέλους, κάνουν προγράμματα εθελούσιας εξόδου με πρόσθετη αποζημίωση, ώστε να συμφωνήσουν οι εργαζόμενοι να απολυθούν, οπότε θέμα καταχρηστικότητας απόλυσης δεν τίθεται.

Διαδικασία ελέγχου

Αντίθετα από ότι ισχύει στις ομαδικές απολύσεις, στις περικοπές προσωπικού που εξετάζουμε εδώ, δεν προβλέπεται συγκεκριμένος συνδικαλιστικός έλεγχος με υποχρεωτικότητα για τον εργοδότη, ούτε καν διαβούλευση, οπότε ο έλεγχος θεσμικά επαφίεται στο ΣΕΠΕ στα πλαίσια εργατικών διαφορών και τελικά στα δικαστήρια, που φυσικά αργούν πολύ να δώσουν λύση και αν δεχθούν καταχρηστικότητα ο εργοδότης θα πληρώσει μισθούς υπερημερίας για μεγάλο διάστημα. Από την άλλη πλευρά ο θεσμικός έλεγχος αναπόφευκτα περιορίζεται σε προσωπικές συγκρίσεις κι επιλογές με δυσάρεστες εμπλοκές κι ενδεχομένως συμπλοκές, αφού οι ευνοημένοι είναι πιθανότατα «τσιράκια της εργοδοσίας» ή πάντως έτσι αντιμετωπίζονται!

Ιδεολογικό πλαίσιο

Είναι αυτονόητη υποχρέωση του συνδικάτου και ιδιαίτερα του επιχειρησιακού σωματείου να παρέμβει και να αποτρέψει μια διαδικασία σε αναδιαρθρώσεις όπου ο εργοδότης επιλέγει οριζόντια να απολύσει το προσωπικό με τις υψηλότερες αποδοχές, αφού η γενίκευση αυτής της πρακτικής θα κατέβαζε σταδιακά τις αποδοχές του συνόλου των εργαζόμενων στο βασικό, άνευ επιδομάτων κλπ.

Ουσιαστικά το ζήτημα πρέπει να ξεκινάει από την εξέταση του αναπότρεπτου των απολύσεων, ολικά ή μερικά και φυσικά αν ο εργοδότης από την μία πόρτα απολύει και από την άλλη πόρτα προσλαμβάνει, τότε το συνδικάτο πρέπει να επιδιώξει να κλείσει η πόρτα των απολύσεων.

Αν οι απολύσεις είναι αναπότρεπτες, πρέπει να επιδιώκεται η συμφωνία εθελούσιας εξόδου και κύρια η απόλυση του προσωπικού που με βάση τα ατομικά χαρακτηριστικά, θα μπορεί ευκολότερα να επανεισέλθει στην αγορά εργασίας.

Όλα αυτά μπορεί να αποτελέσουν αφετηρία εργατικού ελέγχου, που μολονότι δεν υπερβαίνουν τον ορίζοντα της αστικής κανονικότητας, περιέχουν ψήγματα εργατικής εξουσίας, κοινωνικού ελέγχου και φυσικά είναι μονόδρομος για ένα συνδικάτο που επιδιώκει τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των μελών του, αντί του εύκολου καταγγελτικού λόγου κατά του συστήματος και της «κακούργας κοινωνίας»…

Προστασία καταναλωτή.

Με τις διατάξεις του άρθρου 6 και 7 του Ν.2251/1994 θεσπίζεται μίνι κώδικας προστασίας του καταναλωτή:

Άρθρο 6 - Ευθύνη του παραγωγού για ελαττωματικά προϊόντα

1. Ο παραγωγός ευθύνεται για κάθε ζημία που οφείλεται σε ελάττωμα του προϊόντος του.

2. Ως παραγωγός θεωρείται ο κατασκευαστής τελικού προϊόντος, πρώτης ύλης ή συστατικού, καθώς και κάθε πρόσωπο που εμφανίζεται ως παραγωγός του προϊόντος επιθέτοντας σε αυτό την επωνυμία, το σήμα ή άλλο διακριτικό του γνώρισμα. Προϊόντα με την έννοια αυτού του άρθρου θεωρούνται και τα κινητά πράγματα που ενσωματώθηκαν ως συστατικά σε άλλα πράγματα κινητά ή ακίνητα. Προϊόντα θεωρούνται επίσης οι φυσικές δυνάμεις, ιδίως το ηλεκτρικό ρεύμα και η θερμότητα, εφόσον υπόκεινται σε εξουσίαση, όταν περιορίζονται σε ορισμένο χώρο.

3. Όποιος εισάγει ένα προϊόν για πώληση, χρηματοδοτική ή απλή μίσθωση ή άλλης μορφής διανομή στα πλαίσια της επαγγελματικής εμπορικής του δραστηριότητας ευθύνεται όπως ο παραγωγός.

4. Όταν η ταυτότητα του παραγωγού είναι άγνωστη, κάθε προμηθευτής του προϊόντος θεωρείται για την εφαρμογή του νόμου αυτού παραγωγός, εκτός αν μέσα σε εύλογο χρόνο ενημερώσει τον καταναλωτή για την ταυτότητα του παραγωγού ή εκείνου που του προμήθευσε το προϊόν. Το ίδιο ισχύει και για τον προμηθευτή προϊόντων εισαγωγής, όταν η ταυτότητα του εισαγωγέα είναι άγνωστη, έστω και αν η ταυτότητα του παραγωγού είναι γνωστή

5. Ελαττωματικό, είναι το προϊόν το οποίο δεν παρέχει την προβλεπόμενη απόδοση σύμφωνα με τις προδιαγραφές του ή και την ευλόγως αναμενόμενη ασφάλεια εν όψει όλων των ειδικών συνθηκών και, ιδίως, της εξωτερικής εμφάνισής του, της αναμενόμενης χρησιμοποίησής του και του χρόνου κατά τον οποίο τέθηκε σε κυκλοφορία. Δεν είναι ελαττωματικό ένα προϊόν για μόνο το λόγο ότι μεταγενέστερα τέθηκε σε κυκλοφορία άλλο τελειότερο.

6. Στη ζημία της παραγράφου 1 περιλαμβάνεται : α) η ζημία λόγω θανάτου ή σωματικής βλάβης, β) η βλάβη ή η καταστροφή, εξαιτίας του ελαττωματικού προϊόντος, κάθε περιουσιακού στοιχείου του καταναλωτή, εκτός από το ίδιο το ελαττωματικό προϊόν, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος χρήσης των περιβαλλοντικών αγαθών, εφόσον η ζημία από τη βλάβη ή την καταστροφή τους υπερβαίνει το ποσό των πεντακοσίων (500) ευρώ, και υπό την προϋπόθεση ότι, κατά τη φύση τους προορίζονταν και πραγματικά χρησιμοποιήθηκαν από το ζημιωθέντα για προσωπική του χρήση ή κατανάλωση.

7. Χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης ή ψυχικής οδύνης οφείλεται και σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων του παρόντος άρθρου.

8. Ο παραγωγός δεν ευθύνεται αν αποδείξει ότι:

α) δεν έθεσε το προϊόν σε κυκλοφορία,

β) το ελάττωμα δεν υπήρχε όταν το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία,

γ) δεν κατασκεύασε το προϊόν αποβλέποντας στη διανομή του και δεν το διένειμε στα πλαίσια της επαγγελματικής του δραστηριότητας,

δ) το ελάττωμα οφείλεται στο γεγονός ότι το προϊόν κατασκευάστηκε σύμφωνα με κανόνες αναγκαστικού δικαίου

ε) όταν το προϊόν τέθηκε σε κυκλοφορία, το επίπεδο επιστημονικών και τεχνικών γνώσεων δεν επέτρεπε τη διαπίστωση του ελαττώματος.

9. Ο παραγωγός συστατικού δεν ευθύνεται και αν αποδείξει ότι το ελάττωμα οφείλεται στο σχεδιασμό του προϊόντος στο οποίο το συστατικό έχει ενσωματωθεί ή στις οδηγίες που παρέσχε ο κατασκευαστής του προϊόντος, οπότε παραγωγός θεωρείται ο κατασκευαστής του προϊόντος στο οποίο ενσωματώθηκε το συστατικό.

10. Εάν δύο ή περισσότερα πρόσωπα ευθύνονται για την ίδια ζημία, τα πρόσωπα αυτά υπέχουν εις ολόκληρον ευθύνη έναντι του ζημιωθέντος και έχουν δικαίωμα αναγωγής μεταξύ τους ανάλογα με την συμμετοχή του καθενός στην επέλευση της ζημίας.

11. Η ευθύνη του παραγωγού δεν μειώνεται αν η ζημία οφείλεται σωρευτικώς, τόσο σε ελάττωμα του προϊόντος, όσο και σε πράξη ή παράλειψη τρίτου, εκτός εάν συντρέχει πταίσμα του ζημιωθέντος ή προσώπου για το οποίο ευθύνεται ο ζημιωθείς.

12. Κάθε συμφωνία περιορισμού ή απαλλαγής του παραγωγού από την ευθύνη του είναι άκυρη.

13. Οι αξιώσεις κατά του παραγωγού για ζημίες παραγράφονται μετά τριετία αφότου ο ζημιωθείς πληροφορήθηκε ή όφειλε να πληροφορηθεί τη ζημία, το ελάττωμα και την ταυτότητα του παραγωγού. Μετά δεκαετία από την κυκλοφορία του συγκεκριμένου προϊόντος επέρχεται απόσβεση των δικαιωμάτων του ζημιωθέντος κατά του παραγωγού.

Άρθρο 7 - Υγεία και ασφάλεια των καταναλωτών

1. Οι προμηθευτές υποχρεούνται να διαθέτουν στην αγορά μόνο ασφαλή προϊόντα. Για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου, προμηθευτής είναι και ο παραγωγός καταναλωτικού προϊόντος κατά την έννοια της παραγράφου 2 του άρθρου 6, ο αντιπρόσωπός του, ο εισαγωγέας καταναλωτικού προϊόντος σε κράτος μέλος της Ε.Ε. και κάθε επαγγελματίας που συμμετέχει στην αλυσίδα εφοδιασμού της αγοράς καταναλωτικού προϊόντος και μπορεί να επηρεάσει τα χαρακτηριστικά της ασφάλειάς του, καθώς και ο διανομέας.

2. Για την εφαρμογή του παρόντος άρθρου, προϊόν είναι κάθε προϊόν που προορίζεται για τους καταναλωτές ή ενδέχεται, υπό ευλόγως προβλέψιμες συνθήκες, να χρησιμοποιηθεί από τους καταναλωτές, ακόμη και αν δεν προορίζεται για αυτούς, και το οποίο παρέχεται ή διατίθεται στο πλαίσιο εμπορικής δραστηριότητας, έναντι τιμήματος ή δωρεάν, είτε είναι καινούργιες είτε μεταχειρισμένο ή ανασκευασμένο. Δεν αποτελούν προϊόντα κατά την έννοια του προηγούμενου εδαφίου τα μεταχειρισμένα προϊόντα που διατίθενται ως αντίκες ή ως προϊόντα που πρέπει να επισκευαστούν ή να ανασκευαστούν πριν από τη χρήση τους, εφόσον ο προμηθευτής ενημερώνει σχετικώς το πρόσωπο στο οποίο προμηθεύει το προϊόν.

3. Ασφαλές, θεωρείται το προϊόν το οποίο, υπό συνήθεις ή ευλόγως προβλέψιμες συνθήκες χρήσης, συμπεριλαμβανομένης της διάρκειάς της και της θέσης αυτού σε λειτουργία, της εγκατάστασής του και των αναγκών συντήρησής του, ή δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο ή παρουσιάζει κινδύνους ήσσονος σημασίας, που είναι συνυφασμένοι με τη χρήση του προϊόντος και οι οποίοι θεωρούνται αποδεκτοί στο πλαίσιο ενός υψηλού βαθμού προστασίας της υγείας και της ασφάλειας των προσώπων, λαμβανομένων υπόψη, ιδίως, των ακόλουθων στοιχείων:

α) των χαρακτηριστικών του προϊόντος, και ιδίως της σύνθεσης, της συσκευασίας, των οδηγιών συναρμολόγησης, της εγκατάστασης και της συντήρησής του·

β) των επιπτώσεων που έχει το προϊόν σε άλλα προϊόντα, εφόσον, ευλόγως, μπορεί να προβλεφθεί ότι το προϊόν αυτό θα χρησιμοποιηθεί μαζί με άλλα προϊόντα·

γ) της παρουσίασης του προϊόντος, της επισήμανσής του, των προειδοποιήσεων κινδύνου και των οδηγιών χρήσης και διάθεσής του, καθώς και κάθε άλλης οδηγίας ή πληροφορίας σχετικής με το προϊόν·

δ) των κατηγοριών καταναλωτών που εκτίθενται σε κίνδυνο λόγω της χρησιμοποίησης του προϊόντος, ιδίως των ανηλίκων και των ηλικιωμένων.

4. Η δυνατότητα επίτευξης υψηλότερου βαθμού ασφάλειας ή προμήθειας άλλων προϊόντων, χαμηλότερης επικινδυνότητας, δεν συνιστά επαρκή λόγο για τον χαρακτηρισμό ενός προϊόντος ως μη ασφαλούς ή επικινδύνου.

5. Οι προμηθευτές οφείλουν, όταν διαθέτουν τα προϊόντα τους, να συμμορφώνονται με τους κανόνες του κοινοτικού και ελληνικού δικαίου, τα πρότυπα που έχουν θεσπισθεί για την υγεία και την ασφάλεια των προσώπων, τις συστάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αξιολόγηση της ασφάλειας προϊόντος, τους κώδικες ορθής πρακτικής και δεοντολογίας που ισχύουν σε ένα συγκεκριμένο τομέα και τις υφιστάμενες γνώσεις και τεχνικές για την ασφάλεια, την οποία δικαιούνται ευλόγως να προσδοκούν οι καταναλωτές.

Με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης ή κοινή απόφαση αυτού και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού, καθορίζονται τα στοιχεία αναφοράς των προτύπων που ισχύουν στην Ελλάδα ανά κατηγορία προϊόντων και κάθε ειδικότερο θέμα και σχετική λεπτομέρεια για την τήρηση της γενικής επιταγής ασφάλειας των προϊόντων, κατά τις σχετικές διατάξεις της κοινής υπουργικής απόφασης υπ΄ αριθμ. Ζ3/2810/2004 (ΦΕΚ 1885Β΄) . Με όμοια απόφαση καθορίζονται οι διαδικασίες ελέγχου, δειγματοληψίας, εργαστηριακών εξετάσεων των προϊόντων και τα περιοριστικά μέτρα σχετικά με τη διάθεση αυτών, καταρτίζεται κατάλογος εργαστηρίων εξέτασης δειγμάτων και φορέων πιστοποίησης προϊόντων και ρυθμίζεται κάθε ειδικότερο θέμα και σχετική λεπτομέρεια.

6. Προϊόντα τα οποία, όταν χρησιμοποιούνται σε συνθήκες κανονικές ή δυνάμενες να προβλεφθούν, παρουσιάζουν ή ενδέχεται να παρουσιάσουν σοβαρούς κινδύνους για την ασφάλεια και την υγεία των καταναλωτών, ανακαλούνται, αποσύρονται ή δεσμεύονται προληπτικώς από την, κατά περίπτωση, αρμόδια αρχή. Η διαδικασία, οι όροι και οι προϋποθέσεις ανάκλησης, απόσυρσης, διάθεσης υπό όρους, αποδέσμευσης, καταστροφής, και γενικά η τύχη των προϊόντων αυτών και κάθε ειδικότερο θέμα και σχετική λεπτομέρεια, ρυθμίζονται με απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης ή κοινή απόφαση αυτού και του κατά περίπτωση αρμόδιου υπουργού .

    Τα μέτρα του προηγούμενου εδαφίου εφαρμόζονται και σε προϊόντα τα οποία, παρότι ανταποκρίνονται στα κριτήρια της γενικής επιταγής ασφαλείας κατά τις διατάξεις της κοινής υπουργικής απόφασης υπ΄ αριθμ. Ζ3-2810/2004, παρουσιάζουν σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και ασφάλεια των καταναλωτών.

7. Οι παραγωγοί, στο πλαίσιο της υποχρέωσής τους κατά την παράγραφο 1, οφείλουν:

   α) να παρέχουν στον καταναλωτή τις κατάλληλες πληροφορίες στην ελληνική γλώσσα με τις οποίες μπορεί να αξιολογήσει τους εγγενείς κινδύνους που παρουσιάζει το προϊόν κατά τη διάρκεια της συνήθους ή ευλόγως προβλέψιμης χρήσης του, εφόσον οι κίνδυνοι αυτοί δεν γίνονται αμέσως αντιληπτοί χωρίς κατάλληλη προειδοποίηση,

  β) να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά των προϊόντων που προμηθεύουν, με σκοπό να ενημερώνονται οι καταναλωτές για τους κινδύνους που ενδεχομένως παρουσιάζουν τα προϊόντα τους και, εάν είναι αναγκαίο για την πρόληψη των κινδύνων, να προβαίνουν στις ενδεικνυόμενες ενέργειες, όπως στην επαρκή και αποτελεσματική προειδοποίηση των καταναλωτών, στην απόσυρση ή ανάκληση από την αγορά των προϊόντων, ή στην επιστροφή τους από τους καταναλωτές. Στις ενέργειες αυτές προβαίνουν, είτε αυτοβούλως, είτε μετά από αίτηση των αρμόδιων αρχών.

    Η ανάκληση των προϊόντων πραγματοποιείται εάν οι παραγωγοί την κρίνουν αναγκαία ή επιβάλλεται από την αρμόδια αρχή, εφόσον οι λοιπές ενέργειες δεν επαρκούν για την πρόληψη των ενδεχόμενων κινδύνων.

8. Οι διανομείς, στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους, υποχρεούνται να συμβάλλουν στην τήρηση των απαιτήσεων για τη διάθεση ασφαλών προϊόντων, καταβάλλοντας κάθε επιμέλεια, ιδίως παραλείποντας να προμηθεύουν προϊόντα, για τα οποία γνωρίζουν ή όφειλαν να γνωρίζουν, από τις πληροφορίες που διαθέτουν και την επαγγελματική τους πείρα, ότι δεν ανταποκρίνονται προς τις απαιτήσεις αυτές.

Η απόδειξη της έλλειψης γνώσης βαρύνει τους διανομείς.

Οι διανομείς οφείλουν να συμμετέχουν στην διαδικασία παρακολούθησης της ασφάλειας των προϊόντων που διατίθενται στην αγορά και να συνεργάζονται, για τον σκοπό αυτό, με τους παραγωγούς και τις αρμόδιες αρχές, διαβιβάζοντας ιδίως πληροφορίες σχετικά με τους κινδύνους των προϊόντων και παρέχοντας τα αναγκαία έγγραφα για τον εντοπισμό της προέλευσης αυτών.

9. Σε περίπτωση που οι προμηθευτές γνωρίζουν ή οφείλουν να γνωρίζουν, από πληροφορίες που διαθέτουν και την επαγγελματική τους πείρα, ότι προϊόν που έχουν διαθέσει στην αγορά παρουσιάζει κινδύνους για τον καταναλωτή που είναι ασυμβίβαστοι με τις απαιτήσεις ασφάλειας, οφείλουν να ενημερώνουν αμελλητί τη Γενική Γραμματεία Καταναλωτή και κάθε άλλη αρμόδια αρχή, για την πρόληψη των κινδύνων αυτών.

10. Οι προμηθευτές υποχρεούνται να συνεργάζονται με τις αρμόδιες αρχές, μετά από αίτηση αυτών, για την υλοποίηση μέτρων αποτροπής των κινδύνων που παρουσιάζουν προϊόντα τα οποία προμηθεύουν ή έχουν προμηθεύσει στους καταναλωτές.

11. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης και του κατά περίπτωση αρμοδίου υπουργού, ορίζονται οι αρχές που είναι αρμόδιες για τον έλεγχο της συμμόρφωσης των προϊόντων με τις απαιτήσεις ασφάλειάς τους και καθορίζονται οι σχετικές αρμοδιότητές τους, η συνεργασία μεταξύ τους και με τις αρμόδιες αρχές των κρατών μελών της Ε.Ε, καθώς και κάθε ειδικότερο θέμα και σχετική λεπτομέρεια. Με όμοια απόφαση καθορίζονται οι κυρώσεις και η διαδικασία επιβολής τους για παραβάσεις των διατάξεων του παρόντος άρθρου.

12. Οι αποφάσεις της παραγράφου 6 κοινοποιούνται, επί αποδείξει, στον ενδιαφερόμενο. Κατά των αποφάσεων αυτών επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής ενώπιον του Υπουργού Ανάπτυξης εντός αποκλειστικής προθεσμίας τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση της απόφασης. Ο Υπουργός Ανάπτυξης αποφαίνεται επί της προσφυγής εντός αποκλειστικής προθεσμίας εξήντα (60) ημερών από την άσκησή της.

13. Δημόσιες υπηρεσίες και αρχές οι οποίες, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους, διαπιστώνουν την ύπαρξη μη ασφαλών ή επικινδύνων προϊόντων, υποχρεούνται να διαβιβάζουν αμέσως τα σχετικά στοιχεία στην Γενική Γραμματεία Καταναλωτή.

14. Από τις διατάξεις του παρόντος άρθρου δεν θίγονται ειδικές ρυθμίσεις της κείμενης νομοθεσίας που αφορούν συγκεκριμένα είδη ή κατηγορίες προϊόντων.  

Απόλυση από το σύνδικο

Σαυτά τα 10 χρόνια κρίσης η χώρα μας κατάφερε [!] να μην αποκτήσει το απλούστερο: Ένα σύγχρονο ενιαίο δίκαιο της αφερεγγυότητας, όπου καταχρεωμένα νοικοκυριά, αγρότες κι επιχειρήσεις, θα έμπαιναν έγκαιρα σε ένα δίχτυ εποπτευόμενης προστασίας από τους πιστωτές μέχρι την τελική λύση, με ή χωρίς διάσωση θέσεων εργασίας [όλων ή μερικών] πώληση της επιχείρησης ή των ξεχωριστών περιουσιακών της στοιχείων, με ή χωρίς αναδοχή ευθύνης για τα χρέη της [πάλι ολική ή μερική]. Κάπου εκεί θα αντιμετωπίζονταν και η επίσχεση εργασίας, αφού καθυστέρηση αποδοχών πάνω από δύο μήνες, μόνο αφερεγγυότητα μπορεί να σημαίνει.
Η κατάρα που βαραίνει αυτόν το τόπο είναι τόσο βαριά, που ένας φιλελέδικος νόμος, που έβαζε παραπτωχευτικό δίκαιο από το παράθυρο, γνωστός σαν "νόμος Δένδια" [Ν. 4307/2014] πέρασε στο ντούκου και ταλαιπωρεί ακόμη τους εργαζόμενους του ΔΟΛ, όπου τα λεφτά δόθηκαν από το Μαρινάκη και την ALFA BANK, αλλά αυτοί ακόμη δεν πήραν τις αποζημιώσεις απόλυσής τους και έχουν ακόμη δρόμο...
Το να χάνεις τη δουλειά σου και να παίρνεις αποζημίωση απόλυσης, δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, υπάρχουν και χειρότερα: Να σου χρωστάει ο εργοδότης 5-6 μήνες μισθούς, να βαράει κανόνι, να σε απολύει ο σύνδικος [ο ειδικός εκκαθαριστής στο ΔΟΛ] και να μπαίνουν μπροστά οι τράπεζες, αν και όταν ρευστοποιηθεί η περιουσία της επιχείρησης, να παίρνουν το 2/3, κι εσύ να "παίζεις" στο μισό των 2/3 του 1/3, αφού στο άλλο μισό πάει ο ΕΦΚΑ [στο 12,5% επί του συνόλου δηλαδή]!
Στην Ελλάδα των θαυμάτων, πτωχεύουν οι επιχειρήσεις, αλλά πλουτίζουν οι επιχειρηματίες που τις πτώχευσαν. Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος οικονομικής συνευθύνης του ... πτωχού επιχειρηματία. Οι μέτοχοι των Φολί-Φολί πάνε με το αμερικάνικο δίκαιο να βρούνε άκρη, όπως και οι καταθέτες των κυπριακών τραπεζών για το κούρεμα που υπέστησαν στις άνω των 100.000 ευρώ αποταμιεύσεις τους.
Να εξηγούμαστε: Στην Ελλάδα ούτε κατά διάνοια να υπάρξει ενιαία και σοβαρή προσπάθεια που να καλύπτει τα στοιχειώδη, μόνο σε επίπεδο Ε.Ε. και αν...
Στο μεταξύ οι ξένοι μας πήρανε χαμπάρι. Τα διεθνή ομολογιακά δάνεια των επιχειρήσεων, μας τελείωσαν. Μεγάλη ελληνική πολυεθνική εισηγμένη στο χρηματιστήριο, "τσίμπησε" διεθνές ομολογιακό δάνειο 120 εκατομ. δολ. και "δάγκωσε" αμερικάνικες τράπεζες κλπ. Όταν πήγαινε για κλείσιμο, ζήτησαν οι ξένοι δανειστές να εξαγοράσει η ΕΤΕ το δάνειο στο ... ένα τοις εκατό [1%] της αξίας του και η ΕΤΕ που είχε μεσολαβήσει για το δάνειο και είχε αξιολογήσει την περιουσία της δανειολήπτριας ότι υπερ-κάλυπτε το δάνειο, αρνήθηκε! Τώρα έμαθαν τα αμερικανάκια το μάθημά τους, ξέρουν ότι τους πουλάμε φούμαρα. Να ένας λόγος που μπορεί να αλλάξει κάτι στο ζήτημα: Να σουλουπώσει τη στραπατσαρισμένη διεθνή εικόνα μας στον τομέα των επιχειρήσεων και της αξιοπιστίας της εποπτείας τους.
Φυσικά οι εργαζόμενοι, βλέποντας σιγά-σιγά ότι δεν θα παίρνουν ούτε τα δεδουλευμένα, τους σε μελλοντική επικείμενη πτώχευση, θα κονταίνουν το σκοινί και σε 2-3 μήνες θα κάνουν μαζικά επίσχεση εργασίας, οπότε θα στέλνουν την επιχείρηση στα τάρταρα. Δεν το κάνουν ακόμη γιατί ο ΟΑΕΔ, θεωρεί εντελώς αυθαίρετα ότι η επίσχεση εργασίας ισχύει στο διηνεκές, με εντελώς γελοία επιχειρήματα [ναι ακόμη και τώρα] και υποχρεώνει τους εργαζόμενους να λύσουν δικαστικά τη σύμβαση εργασίας τους, αλλιώς δεν ξαναπαίρνουν επίδομα ανεργίας, όσους εργοδότες κι αν αλλάξουν από τότε και μετά...
Η επιχείρηση που λειτουργεί κανονικά έχει διοικητικό συμβούλιο κι εποπτικό συμβούλιο, αν είναι εισηγμένη έχει και την επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Αν πτωχεύσει έχει μόνο ένα σύνδικο με τυπική δικαστική εποπτεία. Είχε κι επιτροπή πιστωτών για ένα διάστημα, αλλά καταργήθηκε [καλύτερα μη ρωτάτε πότε, αν είστε με το ΣΥΡΙΖΑ]. Με το νόμο Δένδια η δικαστική εποπτεία γίνεται ακόμη πιό υποτυπώδης...
Στην σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη, αναπτύχθηκε η ιδέα της συμμετοχής των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, δεν προχώρησε, δεν λειτούργησε, θα μπορούσε όμως να εκλέγουν οι εργαζόμενοι εκπροσώπους τους στο εποπτικό συμβούλιο, στη λογική του εργατικού ελέγχου και να επωμίζονται ουσιαστικά καθήκοντα, όταν η επιχείρηση περιπέσει  σε καθεστώς αφερεγγυότητας, στη θέση του ΔΣ. Δεν θα μπορούσαν; Υπάρχει άλλος μηχανισμός ελέγχου; Δεν πρέπει να υπάρχει;

Το δίκαιο της απόλυσης πάλιωσε αθεράπευτα

Έχοντας το θλιβερό "προνόμιο" να κάνω την πρώτη επαφή με ανθρώπους που μόλις απολύθηκαν, πολλές φορές επιχείρησα να καταλάβω, για ποιό λόγο έγινε αυτό το σύστημα που έχουμε, από τι κακά μας προστάτευσε και πόσα λίγα καλύπτει ειδικά σήμερα, προβληματίστηκα πάρα πολύ, αγανάκτησα, απογοητεύτηκα. 
Πόσο προοδευτικοί είμαστε τελικά, ταμπουρωμένοι πίσω από ένα σύστημα 100 ετών [Ν. 2112/1920].
Τότε δεν υπήρχε ΟΑΕΔ, επίδομα ανεργίας, η οικογένεια ζούσε με ένα μισθό και αν χάνονταν...
Είναι δίκαιο να παίρνει το ίδιο επίδομα ανεργίας ένας άγαμος με έναν απολυμένο που ζει μια 4μελή οικογένεια; ένας 35άρης με έναν 55άρη; Ένας που 20 χρόνια δούλευε σερί και συνεισέφερε στον ΟΑΕΔ με έναν που κάθε δύο χρόνια βγαίνει στην ανεργία;
Από την άλλη είναι λογικό να περιμένουμε ο εργοδότης να αποδέχεται το γεγονός να δώσει 20 μισθούς, δίχως να καταφύγει σε τρυκ, από το λιγότερο ανώδυνο [προειδοποίηση] μέχρι το πιό αναίσχυντο [μήνυση για δήθεν δυσφήμιση λόγω προσφυγής στην επιθεώρηση εργασίας] όπου χάνεται και το επίδομα ανεργίας!
Είναι το ίδιο μιά απόλυση για περικοπή προσωπικού, με μία απόλυση εργαζόμενου με πάρα πολύ χαμηλή επίδοση;
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις διαβούλευσης για ομαδικές απολύσεις; Περιπτώσεις εξέτασης εναλλακτικών διατήρησης θέσεων εργασίας σε επιχείρηση με σχεδιαζόμενη μεγάλη περικοπή προσωπικού;

Μήπως έφτασε ώρα η ώρα να κοινωνικοποιήσουμε το δίκαιο της απόλυσης;
Να γίνει ο ΟΑΕΔ ο φορέας ουσιαστικού ελέγχου της απόλυσης;
Να γίνει "λογαριασμός απασχόλησης"  όπου θα πηγαίνει ένα μεγάλο μέρος της αποζημίωσης απόλυσης, που να δίνει "επικουρικό επίδομα ανεργίας".
Ο εργοδότης θα καταβάλει σε μικρές δόσεις στον ΟΑΕΔ την αναλογία της αποζημίωσης απόλυσης που θα πάει στον ΟΑΕΔ, σε βάθος χρόνου.
Αντίστοιχα αποζημίωση απόλυσης θα καταβάλλεται σε κάθε εργαζόμενο με εργασία για περισσότερο από ένα έτος στον ίδιο εργοδότη, άσχετα αν χαρακτηρίζεται ορισμένου χρόνου ή έργου, εφόσον έχει την ίδια θέση και αντικείμενο, έστω και με μικρά διαλείμματα.

Μιλώντας από τη σκοπιά της αριστεράς, είναι εντελώς απαράδεκτο να μην υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα, πέρα από μπαλώματα, του ήδη αναχρονιστικού πλαισίου.
Κάτι πρέπει ν' αλλάξει και μάλιστα σύντομα.

Επίδομα πολυετούς υπηρεσίας [τριετίες]

Από το Φεβρουάριο η πολυετής υπηρεσία αναγνωρίζεται, υπό προϋποθέσεις, για την αύξηση του μισθού.

Ποιά προϋπηρεσία; 

Κάθε προϋπηρεσία λέει η ρύθμιση.

Το θέμα είχε ξανατεθεί με το μνημόνιο Σαμαρά [Ν. 4093/2012].

1. Τότε είχε αναπτυχθεί η εργοδοτική άποψη ότι το επίδομα πολυετούς υπηρεσίας είχε καταργηθεί εντελώς!
2.  Μια μετριοπαθέστερη εργοδοτική άποψη θεωρούσε ότι όσοι αμείβονται με βάση κάποια συλλογική ρύθμιση και τέτοια είναι και η Εθνική Γενική ΣΣΕ [ΕΓΣΣΕ] μπορούν να επικαλεστούν μόνο προϋπηρεσία στην ίδια ή έστω  συναφή ειδικότητα. Η επιχειρηματολόγηση είναι ισχυρή. Οι συλλογικές συμβάσεις αναγνωρίζουν μόνο προϋπηρεσία που προσαύξησε την επαγγελματική εμπειρία του εργαζόμενου στην ειδικότητα της τελευταίας θέσης εργασίας του και άρα ήταν πρόσθετική υπεραξίας υπέρ του εργοδότη.
3. Στον αντίποδα της 2ης [αλλά και της 1ης] άποψης η φιλεργατική άποψη παραδέχεται ότι αυτή έχει βάση για όλους όσους αμείβονται με βάση συλλογική ρύθμιση, αλλά όσοι αμείβονται με βάση το ν. 4093/2012, κάθε προϋπηρεσία γίνεται δεκτή κι έτσι όλοι οι εργαζόμενοι υπάγονται στη ρύθμιση αυτή, αφού όλοι παλιότερα υπάγονταν σε κάποια ΣΣΕ [ακόμη και την ΕΓΣΣΕ], που όμως με το 2ο μνημόνιο τερματίστηκε η ισχύς της 

Στην πραγματικότητα η ευνοϊκή άποψη για τους εργαζόμενους, δεν φαίνεται να είχε εκτεταμένη εφαρμογή στην πράξη. Αντίθετα όλα δείχνουν ότι η ρύθμιση αυτή έχει αδρανήσει στην πράξη και τελικά οι σημαντικές αυξήσεις λόγω προϋπηρεσίας, που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε πολλούς εργαζόμενους με πολυετή απασχόληση, σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν εφαρμογή.

ΥΓ Αφήνουμε φυσικά στην άκρη το ακανθώδες ζήτημα της γνωστοποίησης της προϋπηρεσίας, όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδείξουν τη γνωστοποίηση, μολονότι το λογιστήριο του εργοδότη είχε τα δεδομένα του ασφαλιστικού τους λογαριασμού από το 2002 και μετά.

Συνδικαλιστικές άδειες

Με το πολυνομοσχέδιο [Ν. 4472/2017] ορίστηκε από το άρθρο 19 ότι, από το 2018 ο εργοδότης έχει την υποχρέωση να διευκολύνει τη συνδικαλιστική δράση με τη χορήγηση συνδικαλιστικών αδειών με αποδοχές που καταβάλλονται από τον εργοδότη τους:

α) Στα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της πιο αντιπροσωπευτικής τριτοβάθμιας συνδικαλιστικής οργάνωσης για όσο χρόνο διαρκεί η θητεία τους.
β) Στον Πρόεδρο και στον Γενικό Γραμματέα των Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, εφόσον οι υπαγόμενες σε αυτά οργανώσεις έχουν πάνω από 10.000 ψηφίσαντα μέλη, για όσο χρόνο διαρκεί η θητεία τους.
 γ) Στον Πρόεδρο των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών, εφόσον οι υπαγόμενες σε αυτά πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν από 1.501 μέχρι 10.000 ψηφίσαντα μέλη, για όσο χρόνο διαρκεί η θητεία του.
δ) Στον Πρόεδρο των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών, εφόσον οι υπαγόμενες σε αυτά πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν μέχρι 1.500 ψηφίσαντα μέλη, 15 ημέρες το μήνα.
 

Επίσης ο εργοδότης υποχρεούται να χορηγεί συνδικαλιστικές άδειες χωρίς αποδοχές όπου οι ασφαλιστικές εισφορές των συνδικαλιστικών στελεχών για το χρόνο της συνδικαλιστικής άδειάς τους καταβάλλονται από την οργάνωσή τους:

ε) Στον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα και τον Ταμία των Διοικητικών Συμβουλίων των πιο αντιπροσωπευτικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων 15 ημέρες το μήνα.
 στ) Στα υπόλοιπα μέλη των Διοικητικών Συμβουλίων των πιο αντιπροσωπευτικών δευτεροβάθμιων οργανώσεων εννέα ημέρες το μήνα.
 ζ) Στον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων πέντε ημέρες το μήνα, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι 500 και πάνω.
 η) Στον Πρόεδρο, τον Αντιπρόεδρο, τον Γενικό Γραμματέα των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων τρεις ημέρες το μήνα, αν τα μέλη της οργάνωσης είναι λιγότερα από 500.
θ) Στους αντιπροσώπους στις δευτεροβάθμιες και τριτοβάθμιες οργανώσεις, για όλη τη διάρκεια συνεδρίων που συμμετέχουν.
ι) Στα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής και της Γραμματείας της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων για όσο χρόνο διαρκεί η θητεία τους.

Διαδοχή/μεταβολή εργοδότη

Πολλές περιπτώσεις παρουσιάζονται τελευταία, όπου μία επιχείρηση αλλάζει χέρια. Αν απλά μεταβιβάζονται οι μετοχές, αυτό δεν έχει καμία σημασία. Τι γίνεται όμως όταν μία επιχείρηση μεταβιβάζεται; Μπορούμε να διακρίνουμε δύο υποπεριπτώσεις:

Α) Ελεύθερη πώληση.
Β) Εκποίηση από σύνδικο, διαχειριστή ή εκκαθαριστή, πλειστηριασμό κλπ.

Το νομικό πλαίσιο δεν διαφέρει, εκτός από μία ουσιώδη "λεπτομέρεια":
Στη δεύτερη περίπτωση δεν εφαρμόζεται η προστασία των εργατικών δικαιωμάτων, εκτός ίσως μίας περίπτωσης, αυτής της εκποίησης από ειδικό διαχειριστή.

Έτσι όταν ο εργοδότης πωλήσει την επιχείρησή του, αν κινητά, ακίνητα, δικαιώματα κλπ. ή έστω έναν αυτόνομο τομέα [κλάδο, τμήμα κλπ] τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις του παλιού επιχειρηματία απέναντι στο προσωπικό, μεταβιβάζονται αυτούσια και αυτόματα.
Οι συμβάσεις εργασίας συνεχίζονται με τους ίδιους όρους, τα καθυστερούμενα επιβαρύνουν το νέο εργοδότη [ή και τον παλιό] και δεν επιτρέπεται απόλυση του προσωπικού λίγο πριν τη μεταβίβαση [ομαδικές απολύσεις].

Εντελώς αντίθετα στην αναγκαστική εκποίηση, ο αγοραστής δεν είναι υποχρεωμένος να κρατήσει το προσωπικό, που μένει έτσι στον αέρα και ότι χρωστάει ο παλιός εργοδότης μπορεί να διεκδικηθεί μόνο απ' αυτόν, μέσα από πτωχευτικές κλπ. χρονοβόρες διαδικασίες και αν περισσέψει τίποτα από αυτά που  πάνε στις τράπεζες κλπ.

Το νομικό πλαίσιο έχει ένα τεράστιο κενό στην περίπτωση αυτή. 
Πρακτικά ακόμη και αν διασωθεί η επιχείρηση μέσα από διαδικασίες αφερεγγυότητας, ο αγοραστής μπορεί να κινηθεί σαν να μην έχει καμία δέσμευση στο προσωπικό.

Π.χ. στην περίπτωση του ΔΟΛ ο Μαρινάκης πήρε όλο το ΔΟΛ εκτός από τα ακίνητα, αλλά δεν κράτησε το προσωπικό, που το απέλυσε ο ειδικός διαχειριστής χωρίς να δώσει αποζημιώσεις και έτσι ο Μαρινάκης, προσέλαβε όποιους ήθελε από τους παλιούς, αλλά με νέους όρους και δίχως να μετρήσει ο συνολικός χρόνος που οι εργαζόμενοι αυτοί δουλέψανε στο ΔΟΛ.

Αλλά ακόμη και σε περιπτώσεις απλής πώλησης και πάλι τα δικαστήρια δεν φαίνονται πρόθυμα να εφαρμόσουν το νόμο. Π.χ. στην περίπτωση όπου ο πατέρας μεταβίβασε στο γιό του όλη την επιχείρηση στο χώρο όπου είχε το κύριο κατάστημα, όπου δεν άφησε τίποτε απ' έξω, το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπήρξε διαδοχή του εργοδότη κι έτσι το προσωπικό που τη μία μέρα απολύθηκε από τον πατέρα και την άλλη προσλήφθηκε από το γιό, είδε τα δικαιώματά του να ... "κάνουν φτερά" αφού ο πατέρας ήταν στη λίστα Ράιχενμπακ και τον κυνηγούσε η εφορία, η οποία επίσης έμεινε μακρυά από την επιχείρηση του γιού. Μόνο οι τράπεζα που είχε υποθήκες, είχε να κάνει με το τεράστιας αξίας ακίνητο, που όμως έχουν περάσει χρόνια και παραμένει ιδιοκτησία του πατέρα, αλλά νοικιασμένο στο γιό με πολυετή ενοικίαση έναντι γελοίου ενοικίου, που υποτίθεται ότι δόθηκε προκαταβολικά.

Ουσιαστικά η μόνη περίπτωση που εφαρμόστηκε ο νόμος και δεν ζημιώθηκε προσωπικό, που διατήρησε κανονικά μισθούς  και θέσεις εργασίας ήταν η περίπτωση μεταβίβασης του Μαρινόπουλου στο Σκλαβενίτη, όπου εκεί τράπεζες και προμηθευτές συμφώνησαν "κούρεμα" και όλα συνεχίστηκαν ομαλά.

Φυσικά το ευρωπαϊκό πλαίσιο που έχει μεταφερθεί και στην Ελλάδα, έπρεπε να είναι ο κανόνας και δεν έγινε για να εφαρμόζεται σαν εξαίρεση!
Οι εργαζόμενοι έχουν πολύ δρόμο μπροστά τους για να επιβάλουν την εφαρμογή του νόμου και ακόμη πιο πολύ δρόμο μέχρι να επιβάλουν ένα ξεκάθαρο και ασφαλές εργασιακό περιβάλλον δίχως ... παραθυράκια και φεγγίτες. 
  

Βασικά δικαιώματα ατόμων με αναπηρία

Το 2018 δημοσιεύτηκε ένα πολύ κατατοπιστικό άρθρο για το τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία [i]. Με βάση το άρθρο αυτό και υλικό από άλλες πηγές, έφτιαξα αυτό το συνοπτικό οδηγό.

ΓΕΝΙΚΑ

Με σκοπό την ανακούφιση των ομάδων του πληθυσμού που πάσχουν από κάποια σοβαρή και ανίατη ασθένεια το κράτος παρέχει διευκολύνσεις στην εκπαίδευση, την εργασία, την υγεία, την πρόνοια, τις μεταφορές κλπ.

Τα κύρια δικαιώματα είναι τα ακόλουθα:

Επίδομα από την Πρόνοια σε μη εργαζόμενο (αν τα εισοδήματα δεν ξεπερνούν το ποσό του ορίζεται από το αρμόδιο υπουργείο).· Αναπηρική Σύνταξη (η οποία παρέχεται με όριο συγκεκριμένο αριθμό ενσήμων σε Ασφαλιστικό Φορέα).
· Δωρεάν Ιατροφαρμακευτική και Νοσοκομειακή Κάλυψη από την Πρόνοια σε μη εργαζόμενο (αν τα εισοδήματα δεν ξεπερνούν το ποσό του ορίζεται από το αρμόδιο υπουργείο κι εφόσον δεν υπάρχει υποχρέωση κάλυψης από Ασφαλιστικό Φορέα π.χ. ΙΚΑ, ΟΑΕΕ κλπ).
· Παράταση της Ιατροφαρμακευτικής και Νοσοκομειακής Κάλυψης από το Ασφαλιστικό Ταμείο (σε περίπτωση που λήγει η ισχύς της).
· Απόκτηση Δωρεάν Δελτίου Μετακίνησης ΑΜΕΑ (εφόσον το εισόδημά δεν ξεπερνά το ποσό που ορίζεται με εγκύκλιο κάθε χρόνο για όλα τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς της Αθήνας, έκπτωση 50% σε όλα τα ΚΤΕΛ της Ελλάδας και όλα τα δρομολόγια του ΟΣΕ.
· Συμμετοχή σε διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για θέσεις στο Δημόσιο Τομέα που αφορούν ΑΜΕΑ.
· Συμμετοχή σε επιδοτούμενα προγράμματα επιμόρφωσης του ΟΑΕΔ για ΑΜΕΑ.
· Εύρεση επιδοτούμενης εργασίας στον Ιδιωτικό Τομέα μέσω ΟΑΕΔ για ΑΜΕΑ .
· Απαλλαγή από την υποχρέωση Στράτευσης (Ι5) ύστερα από αίτηση στο αρμόδιο στρατολογικό γραφείο.
· Είσοδος στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση χωρίς την υποχρέωση συμμετοχής στις Γενικές Εξετάσεις για συγκεκριμένες παθήσεις.

Διαδικασία – προϋποθέσεις

Η πιστοποίηση αναπηρίας γίνεται από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του Κέντρου Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕ.Π.Α) που υπάγεται στη Διεύθυνση Αναπηρίας και Ιατρικής της Εργασίας της Διοίκησης ΙΚΑ.ΕΤΑΜ [ii]. Τα δικαιώματα που αναφέρονται αφορούν κατά βάση ΑΜΕΑ με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67%. Από το νόμο έχει κριθεί ποιες περιπτώσεις εντάσσονται στην κατηγορία αυτή [iii]. Σε περίπτωση αμφισβήτησης παρέχεται δικαίωμα ένστασης στη Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή[iv].

Άτομα με νοητική στέρηση-αυτισμό

Ειδικό πρόγραμμα έχει εφαρμογή σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν κριθεί από την αρμόδια υγειονομική επιτροπή των ΚΕΠΑ ότι έχουν:

· Βαριά νοητική υστέρηση, ποσοστό αναπηρίας από 80% και άνω και δείκτη νοημοσύνης κάτω του 30.
· Σύνδρομο Down με συνοδό, βαριά νοητική υστέρηση και ποσοστό αναπηρίας από 80% και άνω.
· Διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (παιδικός αυτισμός, αυτισμός) και ποσοστό αναπηρίας από 80% και άνω.

Προϋποθέσεις για ένταξη στο πρόγραμμα αυτό είναι:

1. Να μη λαμβάνουν για την ίδια αιτία, άμεσα ή έμμεσα, καμία οικονομική ενίσχυση με οποιαδήποτε μορφή (σύνταξη, οικονομική ενίσχυση ή άλλου είδους παροχή) από ασφαλιστικό φορέα ή άλλο φορέα της ημεδαπής ή της αλλοδαπής, μεγαλύτερο από το πλήρες ποσό του μηνιαίου επιδόματος του άρθρου 93 του ν. 4387/2016 (ΦΕΚ Α85).
2. Να μη νοσηλεύονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα ή κλινικές ή παραμένουν ως εσωτερικοί σε ιδρύματα (ΝΠΔΔ, ΝΠΙΔ κ.λπ.) ή ιδιωτικούς φορείς, και η δαπάνη νοσηλείας ή περίθαλψής τους βαρύνει τον ασφαλιστικό τους φορέα.
3. Να μην απουσιάζουν στο εξωτερικό για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι (6) μηνών.

Λεπτομέρειες για τις παροχές του προγράμματος και τηλέφωνα επικοινωνίας αναζητήστε στον ΟΠΕΚΑ [v].

Οι πρώτες ρυθμίσεις προστασίας αυτιστικών ατόμων, περιέχονταν στο νόμο 2817/2000. Το θεσμικό πλαίσιο εμπλουτίστηκε με ρυθμίσεις του νόμου 3528/2007 και 3699/2008 [vi]

Πρόσθετες πληροφορίες

Σημαντικές βελτιώσεις επέφερε τέλος ο Ν. 4488/2017 [ΦΕΚ Α’ 137] από το άρθρα 59-74 και ο νόμος 4611/2019 [ΦΕΚ Α’ 73].
Το 2019 επήλθαν σημαντικές αλλαγές σε ότι αφορά τα προνοιακά επιδόματα [επίδομα στεγαστικής συνδρομής, διατροφικό επίδομα κλπ. [vii]
Προβλέπεται ειδικό δικαίωμα διαμονής σε παιδικές κατασκηνώσεις [viii]
Οι καρκινοπαθείς έχουν τύχει ειδικής πρόνοιας [ix].
Λεπτομέρειες για επιδόματα ΑΜΕΑ με ποσά όπως ισχύουν το 2019 μπορεί να δείτε σε ένα επίσης πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Στ. Χουτρίδη[x].
Το αναπηρικό κίνημα συνεχίζει να διεκδικεί:
· Θεσμική θωράκιση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους στη βάση της δικαιωματικής προσέγγισης
· Προώθηση της κοινωνικής ένταξης και κοινωνικής προστασίας των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

[i] https://www.greekaffair.gr/analytika-ola-ta-dikaiomata-enos-atomoy-me-anapiria-2018/
[ii] http://www.ika.gr/gr/infopages/kepa/home.cfm
[iii] http://www.ika.gr/gr/infopages/kepa/FEK_1506_B_4-5-2012.pdf
[iv] εντός 10 ημερολογιακών ημερών από την ημερομηνία κοινοποίησης της Γνωμάτευσης Πιστοποίησης Αναπηρίας καταθέτοντας παράβολο 46.14 ευρώ.. Σε περίπτωση που και η Δευτεροβάθμια Υγειονομική Επιτροπή δεν σας δώσει ποσοστό πάνω από το 67% έχετε δικαίωμα να εξεταστείτε από την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή ένα εξάμηνο μετά την έκδοση της απόφασης της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής με νέο αίτημα προς την Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή.
[v] https://www.amea-care.gr/πρόγραμμα-οικονομικής-ενίσχυσης-ατό-2/
[vi] https://www.autismgreece.gr/nea-ekdiloseis/nomothesia/109-fek-gia-atoma-me-anapiries.html
[vii] https://www.newsitamea.gr/2019/01/02/ti-allazei-to-2019-sta-pronoiaka-epidomata-deite-analytika/
[viii] https://www.pim.gr/index.php/ergatikamenu/ergatika-menu-arthra/3902-13-3-2019-programma-diamonis-paidion-xamilomisthon-ergazomenon-kai-anergon-se-kataskinoseis-etous-2019
[ix] https://ethicsandpatientsrights.wordpress.com/category/δικαιώματα-ασθενων-με-αναπηρια/
[x] http://specialgoneis.com/index.php/23-special-news/89-odigos-epidomata-2019

Εργαζόμενοι σε εργολάβους

Μεγάλη διάσταση έχει πάρει το φαινόμενο των εργαζόμενων σε εργολάβους που έχουν αναλάβει κάθε είδους έργο. Παλιότερα αφορούσαν μόνο καθαρισμό και φύλαξη. Σήμερα το Δημόσιο, οι ΔΕΚΟ, οι τράπεζες και οι μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αναθέτουν σε εργολάβους όλο και περισσότερα από τα βασικά τους αντικείμενα.
Ειδικά σήμερα μετά τις εκλογές, εντείνονται οι φόβοι ότι οι φορείς αυτοί θα αλλάξουν εργολάβους για να πάρουν "υμέτερους" και οι εργαζόμενοι δεν θα πάρουν ούτε αποζημίωση απόλυσης.
Στις περιπτώσεις, όπου υπάρχουν συμβάσεις ορισμένου χρόνου, η σύμβαση εργασίας μπορεί να λυθεί είτε στη λήξη της ή όταν υπάρχει σπουδαίος λόγος και τέτοιος είναι η λήξη της ανάθεσης του έργου. Αν όμως υπάρχουν διαδοχικές συμβάσεις που δεν δικαιολογούνται από την ανάθεση [π.χ. γιατί αυτή έχει πολυετή διάρκεια] μπορεί μετά τρία χρόνια εργασίας και τρεις ή περισσότερες διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, να ζητήσει ο εργαζόμενος να θεωρηθεί αόριστης διάρκειας και άρα αποζημίωση απόλυσης.
Μπορεί όμως να θεωρηθεί αυτό σίγουρο;
Καθόλου!
Ο εργολάβος αναλαμβάνει το έργο για ορισμένο χρόνο και κανονικά η σύμβαση εργασίας διαρκεί όσο και το έργο. Καταχρηστικά ορίζονται βραχυχρόνιες περίοδοι 1-3 μήνες ενώ π.χ. η ανάθεση είναι ετήσια.
Αν υπάρχει σιωπηρή παράταση ανάθεσης του έργου, τότε δικαιολογείται η βραχυχρόνια σύμβαση εργασίας ή η βραχυχρόνια ανανέωσή της, αν όμως ο εργολάβος κάνει το λάθος να παρατείνει σιωπηρά τις συμβάσεις εργασίας, τότε αυτές γίνονται στην περίπτωση αυτή, αόριστου χρόνου.
Γενικά δεν αποκλείεται τα δικαστήρια να αξιολογήσουν τα στοιχεία κάθε συγκεκριμένης περίπτωσης θετικά για κάποιους εργαζόμενους και τότε οι εργολάβοι θα υποστούν τον απόλυτο αιφνιδιασμό, αφού θα καταδικαστούν ενδεχόμενα σε καταβολή μισθών υπερημερίας για μεγάλη χρονική περίοδο!
Σε ένα κράτος δικαίου, δεν πρέπει να αφήνονται στην τύχη τους τέτοιες νομικές αβεβαιότητες.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λογικό ένας εργαζόμενος που έμαθε, κι έκανε καλά τη δουλειά του για κάμποσα χρόνια, να μην προτιμηθεί από το νέο εργολάβο, που θα διαδεχθεί τον παλιό, ή αν τυχόν προσληφθεί από το νέο εργολάβο να μην προσμετρηθεί ο συνολικός χρόνος απασχόλησής του στο ίδιο έργο. Νομικά μπορεί να θεωρηθεί διαδοχή στο πρόσωπο του εργοδότη, αλλά ούτε αυτό είναι βέβαιο. Δεν θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρο και δεσμευτικό;
Τέλος οι αποδοχές των "εργολαβικών" δεν έχουν καμία σχέση με τους συναδέλφους τους που δουλεύουν δίπλα τους, αλλά προσλήφθηκαν στο δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα, που κράτησε ένα κομμάτι του έργου να το εκτελεί δίχως τη μεσολάβηση εργολάβου. Έτσι όμως αναπαράγονται αντισυνταγματικές ανισότητες [ίση αμοιβή για ίση εργασία], ενώ οι ΣΣΕ [κλαδικές  κι επιχειρησιακές] δεν περιλαμβάνουν τους εργολαβικούς σε κανένα σκέλος τους.
Κανονικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έπρεπε να είχε παρέμβει στον τομέα αυτό, αλλά εκτός της συνευθύνης αναθέτοντα κι εργολάβου, που καλύπτει μόνο την αφερεγγυότητα του εργολάβου, δεν υπήρξε κάποια παρέμβαση.
Δεν πειράζει, ποτέ δεν είναι αργά να ανοίξει το θέμα. Η νέα κυβέρνηση μπορεί να μην έχει τη διάθεση, αλλά το μέγιστο τμήμα της αντιπολίτευσης, βρίσκεται στ' αριστερά της και ήρθε η ώρα να ξεκινήσει το ζήτημα, αφού τρόϊκες και κουαρτέτα, επιβλέπουν απλά όσα συμφωνήθηκαν με τα τρία μνημόνια και δεν μπορούν να αποκλείσουν την εφαρμογή "καλών πρακτικών" από τας ευρώπας...

Αποζημίωση χρήσης δικύκλου ταχυμεταφορέα κλπ

Δεν πρόλαβε να ψηφιστεί ο νόμος και κάποιοι εργοδότες άρχισαν να καταλογίζουν τη ... δαπάνη καυσίμων στην αποζημίωση χρήσης, δηλαδή δεν εφάρμοζαν το νόμο.
Το κλαδικό σωματείο των ταχυμεταφορέων [ΣΕΤΤΕΑ] μου ζήτησε ένα υπόμνημα για το θέμα αυτό. Με χαρά μου είδα ότι μετά από λίγες μέρες, αυτό το υπόμνημα, αποτέλεσε τη βάση της εγκυκλίου που παραθέτω, με την οποία παρέχονται οδηγίες  εφαρμογής του άρθρου 56 του ν.4611/2019 (ΦΕΚ 73 Α΄).

1. Ο εργοδότης οφείλει, εφόσον έχει την ιδιοκτησία, νομή ή κατοχή, του εξοπλισμού (μοτοποδήλατο ή μοτοσυκλέτα), που οι εργαζόμενοι χρησιμοποιούν για τη μεταφορά ή διανομή προϊόντων & αντικειμένων, να λαμβάνει όλα τα αναγκαία μέτρα προσαρμογής και συντήρησης τους, ώστε να διασφαλίζεται η υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων. Επίσης ο εργοδότης εφοδιάζει με τον κατάλληλο εξοπλισμό προστασίας τους εργαζομένους (προστατευτικό κράνος, πανωφόρι, γάντια, πανωφόρι κατάλληλο για την προστασία του αναβάτη, αδιάβροχη προστασία και ανακλαστικό γιλέκο κ.τ.λ.). Τα προβλεπόμενα μέτρα δεν επιβαρύνουν οικονομικά τον εργαζόμενο αλλά μόνον τον εργοδότη και ό,τι άλλο απαιτείται για την διασφάλιση της άριστης λειτουργίας του. Ο εργοδότης λαμβάνει τα αναγκαία μέτρα ώστε να παρέχονται στους εργαζομένους επαρκείς πληροφορίες και γραπτές οδηγίες χρήσης του εξοπλισμού. Αρμόδια όργανα για την εφαρμογή των παραγράφων 1 έως 6 του άρθρου 56 του ν.4611/2019 είναι οι Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία και οι Ειδικοί Επιθεωρητές Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία του ΣΕΠΕ.
2. Οι δαπάνες που προκύπτουν από την οδήγηση και χρήση κάθε μεταφορικού μέσου είναι τα έξοδα κίνησης (δαπάνη για αγορά καυσίμων, πληρωμή διοδίων κλπ.), τα έξοδα χρήσης (ασφάλιστρα, τέλη κυκλοφορίας κ.λπ.) και τα έξοδα συντήρησης (επισκευές, κόστος ανταλλακτικών κ.λπ.).
Η καθιέρωση της ελάχιστης πρόσθετης αποζημίωσης χρήσης και συντήρησης της μοτοσυκλέτας ή του μοτοποδηλάτου που χρησιμοποιούν οι εργαζόμενοι κατά την εκτέλεση της εργασίας τους για τη μεταφορά ή διανομή προϊόντων και αντικειμένων, όταν το όχημα είναι δικής τους ιδιοκτησίας, νομής και κατοχής, εντάσσεται στο ευρύτερο νομοθετικό πλαίσιο που διέπει το ζήτημα της υγείας και της ασφάλειας της συγκεκριμένης κατηγορίας εργαζομένων.
Όπως ρητά προκύπτει από την Αιτιολογική Έκθεση του Νόμου, η αποζημίωση αυτή καταβάλλεται προκειμένου «…να διασφαλίζεται η συντήρηση του οχήματος για την πρόληψη τροχαίων ατυχημάτων που λαμβάνουν χώρα λόγω πλημμελούς συντήρησης και αφετέρου να προστατεύεται ο μισθός της ανωτέρω κατηγορίας εργαζομένων ώστε να μην υπολείπεται από τα κατώτατα καθορισμένα όρια, όπως αυτά ορίζονται σε νόμο ή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ή από τον συμβατικά καθορισμένο μισθό.».
Συνεπώς, εκ των ανωτέρω προκύπτει ότι:
3. Η εν λόγω πρόσθετη αποζημίωση καταβάλλεται αποκλειστικά για την κατ’ ελάχιστον κάλυψη των αυξημένων αναγκών συντήρησης και χρήσης του οχήματος, που συνεπάγεται η εντατική χρήση του για λογαριασμό της επιχείρησης, οπότε σαφώς δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτήν τα έξοδα κίνησης του οχήματος ή άλλα ποσά που, στο πλαίσιο της σχέσης εργασίας, καταβάλλονται από την εργοδότη για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών της επιχείρησης, τα οποία εξάλλου συνεχίζουν να καταβάλλονται τόσο σε αυτούς που χρησιμοποιούν κατά την εκτέλεση της εργασίας τους μοτοσυκλέτα ή μοτοποδήλατο ιδιοκτησίας, νομής και κατοχής του εργοδότη όσο και σε αυτούς που χρησιμοποιούν μοτοσυκλέτα ή μοτοποδήλατο δικής τους ιδιοκτησίας, νομής και κατοχής.
4. Ο υπολογισμός του ποσοστού 15% γίνεται με βάση τον εκάστοτε νόμιμο κατώτατο μηνιαίο μισθό ή της αντίστοιχης προκύπτουσας αναλογίας σε περίπτωση μερικής απασχόλησης, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη τυχόν δικαιούμενη προσαύξηση προϋπηρεσίας ή το γεγονός ότι ο εργαζόμενος αμείβεται βάσει δεσμευτικής ΣΣΕ/ΔΑ ή με ευνοϊκότερο όρο ατομικής σύμβασης εργασίας και ανεξαρτήτως της υπαλληλικής ή εργατοτεχνικής ιδιότητας του μισθωτού.
5. Το αναλογούν ποσό καταβάλλεται πλέον του νομίμου/συμφωνηθέντος μισθού ή ημερομισθίου, έτσι ώστε να μην επιβαρύνονται αποκλειστικά οι εργαζόμενοι με τα έξοδα χρήσης και τα έξοδα της επιβεβλημένης συντήρησης του οχήματος κατά την χρήση του για λογαριασμό της εργοδότριας επιχείρησης. Δεδομένου του ανωτέρω σκοπού για τον οποίο καταβάλλεται η πρόσθετη μηνιαία αποζημίωση χρήσης και συντήρησης, δεν έχει τον χαρακτήρα μισθού ούτε συμπεριλαμβάνεται στην έννοια των τακτικών αποδοχών, καθώς δεν αποτελεί παροχή που δίνεται ως αντάλλαγμα της εργασίας, ενώ δεν υπόκειται και σε κρατήσεις ασφαλιστικών εισφορών. Συνεπώς, δεν υπολογίζεται στα επιδόματα εορτών, αδείας κ.λπ.
6. Η σχετική διάταξη καθορίζει το κατώτατο όριο της πρόσθετης μηνιαίας αποζημίωσης χρήσης και συντήρησης του μοτοποδηλάτου ή της μοτοσυκλέτας, επομένως είναι επιτρεπτή οποιαδήποτε ευνοϊκότερη συμφωνία σε ατομικό ή συλλογικό επίπεδο για την καταβολή υψηλότερου ποσού αποζημίωσης. Εξάλλου, η πρόβλεψη περί προσαρμογής του ύψους των σχετικών εξόδων χρήσης και συντήρησης του οχήματος στις συγκεκριμένες, υποκειμενικές συνθήκες κάθε επιμέρους περίπτωσης, καθ’ υπέρβαση του κατώτατου ορίου που προβλέπει η διάταξη, έχει συμπεριληφθεί ήδη στην Αιτιολογική Έκθεση του Νόμου, σύμφωνα με την οποία: «Αυτονόητο είναι ότι σε περίπτωση που τα έξοδα χρήσης και συντήρησης των ανωτέρω οχημάτων υπερβαίνουν το ποσό που ορίζεται στην προτεινόμενη ρύθμιση, ο εργοδότης οφείλει παρομοίως να τα καλύψει με δική του δαπάνη.». Ευνόητο επίσης είναι ότι η περιστασιακή καταβολή, ποσού αποζημίωσης υπέρτερου του κατώτατου μηνιαίου ορίου, κατά τα ανωτέρω, σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται τη δυνατότητα συμψηφισμού του υπερβαίνοντος ποσού με την αποζημίωση χρήσης και συντήρησης που θα οφείλεται τον επόμενο ημερολογιακό μήνα.
Σημειώνεται, τέλος, ότι για τον αποτελεσματικότερο έλεγχο της τήρησης και εφαρμογής της σχετικής διάταξης από τα αρμόδια ελεγκτικά όργανα, καθιερώθηκε η εργοδοτική υποχρέωση για την καταβολή της μηνιαίας αποζημίωσης μέσω λογαριασμού πληρωμών καθώς και για τη διακριτή αποτύπωσή της στα χορηγούμενα αναλυτικά εκκαθαριστικά σημειώματα αποδοχών. Σε περίπτωση δε παράβασης από τον εργοδότη των υποχρεώσεων που υπέχει από τις διατάξεις 3|3 της παρ. 7 του άρθρου 56 του ν. 4611/2019, επιβάλλονται σε βάρος του οι διοικητικές και ποινικές κυρώσεις των άρθρων 24 και 28 του ν. 3996/2011.
Ο Γενικός Γραμματέας