Απόλυση από το σύνδικο

Σαυτά τα 10 χρόνια κρίσης η χώρα μας κατάφερε [!] να μην αποκτήσει το απλούστερο: Ένα σύγχρονο ενιαίο δίκαιο της αφερεγγυότητας, όπου καταχρεωμένα νοικοκυριά, αγρότες κι επιχειρήσεις, θα έμπαιναν έγκαιρα σε ένα δίχτυ εποπτευόμενης προστασίας από τους πιστωτές μέχρι την τελική λύση, με ή χωρίς διάσωση θέσεων εργασίας [όλων ή μερικών] πώληση της επιχείρησης ή των ξεχωριστών περιουσιακών της στοιχείων, με ή χωρίς αναδοχή ευθύνης για τα χρέη της [πάλι ολική ή μερική]. Κάπου εκεί θα αντιμετωπίζονταν και η επίσχεση εργασίας, αφού καθυστέρηση αποδοχών πάνω από δύο μήνες, μόνο αφερεγγυότητα μπορεί να σημαίνει.
Η κατάρα που βαραίνει αυτόν το τόπο είναι τόσο βαριά, που ένας φιλελέδικος νόμος, που έβαζε παραπτωχευτικό δίκαιο από το παράθυρο, γνωστός σαν "νόμος Δένδια" [Ν. 4307/2014] πέρασε στο ντούκου και ταλαιπωρεί ακόμη τους εργαζόμενους του ΔΟΛ, όπου τα λεφτά δόθηκαν από το Μαρινάκη και την ALFA BANK, αλλά αυτοί ακόμη δεν πήραν τις αποζημιώσεις απόλυσής τους και έχουν ακόμη δρόμο...
Το να χάνεις τη δουλειά σου και να παίρνεις αποζημίωση απόλυσης, δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί, υπάρχουν και χειρότερα: Να σου χρωστάει ο εργοδότης 5-6 μήνες μισθούς, να βαράει κανόνι, να σε απολύει ο σύνδικος [ο ειδικός εκκαθαριστής στο ΔΟΛ] και να μπαίνουν μπροστά οι τράπεζες, αν και όταν ρευστοποιηθεί η περιουσία της επιχείρησης, να παίρνουν το 2/3, κι εσύ να "παίζεις" στο μισό των 2/3 του 1/3, αφού στο άλλο μισό πάει ο ΕΦΚΑ [στο 12,5% επί του συνόλου δηλαδή]!
Στην Ελλάδα των θαυμάτων, πτωχεύουν οι επιχειρήσεις, αλλά πλουτίζουν οι επιχειρηματίες που τις πτώχευσαν. Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος οικονομικής συνευθύνης του ... πτωχού επιχειρηματία. Οι μέτοχοι των Φολί-Φολί πάνε με το αμερικάνικο δίκαιο να βρούνε άκρη, όπως και οι καταθέτες των κυπριακών τραπεζών για το κούρεμα που υπέστησαν στις άνω των 100.000 ευρώ αποταμιεύσεις τους.
Να εξηγούμαστε: Στην Ελλάδα ούτε κατά διάνοια να υπάρξει ενιαία και σοβαρή προσπάθεια που να καλύπτει τα στοιχειώδη, μόνο σε επίπεδο Ε.Ε. και αν...
Στο μεταξύ οι ξένοι μας πήρανε χαμπάρι. Τα διεθνή ομολογιακά δάνεια των επιχειρήσεων, μας τελείωσαν. Μεγάλη ελληνική πολυεθνική εισηγμένη στο χρηματιστήριο, "τσίμπησε" διεθνές ομολογιακό δάνειο 120 εκατομ. δολ. και "δάγκωσε" αμερικάνικες τράπεζες κλπ. Όταν πήγαινε για κλείσιμο, ζήτησαν οι ξένοι δανειστές να εξαγοράσει η ΕΤΕ το δάνειο στο ... ένα τοις εκατό [1%] της αξίας του και η ΕΤΕ που είχε μεσολαβήσει για το δάνειο και είχε αξιολογήσει την περιουσία της δανειολήπτριας ότι υπερ-κάλυπτε το δάνειο, αρνήθηκε! Τώρα έμαθαν τα αμερικανάκια το μάθημά τους, ξέρουν ότι τους πουλάμε φούμαρα. Να ένας λόγος που μπορεί να αλλάξει κάτι στο ζήτημα: Να σουλουπώσει τη στραπατσαρισμένη διεθνή εικόνα μας στον τομέα των επιχειρήσεων και της αξιοπιστίας της εποπτείας τους.
Φυσικά οι εργαζόμενοι, βλέποντας σιγά-σιγά ότι δεν θα παίρνουν ούτε τα δεδουλευμένα, τους σε μελλοντική επικείμενη πτώχευση, θα κονταίνουν το σκοινί και σε 2-3 μήνες θα κάνουν μαζικά επίσχεση εργασίας, οπότε θα στέλνουν την επιχείρηση στα τάρταρα. Δεν το κάνουν ακόμη γιατί ο ΟΑΕΔ, θεωρεί εντελώς αυθαίρετα ότι η επίσχεση εργασίας ισχύει στο διηνεκές, με εντελώς γελοία επιχειρήματα [ναι ακόμη και τώρα] και υποχρεώνει τους εργαζόμενους να λύσουν δικαστικά τη σύμβαση εργασίας τους, αλλιώς δεν ξαναπαίρνουν επίδομα ανεργίας, όσους εργοδότες κι αν αλλάξουν από τότε και μετά...
Η επιχείρηση που λειτουργεί κανονικά έχει διοικητικό συμβούλιο κι εποπτικό συμβούλιο, αν είναι εισηγμένη έχει και την επιτροπή κεφαλαιαγοράς. Αν πτωχεύσει έχει μόνο ένα σύνδικο με τυπική δικαστική εποπτεία. Είχε κι επιτροπή πιστωτών για ένα διάστημα, αλλά καταργήθηκε [καλύτερα μη ρωτάτε πότε, αν είστε με το ΣΥΡΙΖΑ]. Με το νόμο Δένδια η δικαστική εποπτεία γίνεται ακόμη πιό υποτυπώδης...
Στην σοσιαλδημοκρατική Ευρώπη, αναπτύχθηκε η ιδέα της συμμετοχής των εργαζομένων στη διοίκηση των επιχειρήσεων, δεν προχώρησε, δεν λειτούργησε, θα μπορούσε όμως να εκλέγουν οι εργαζόμενοι εκπροσώπους τους στο εποπτικό συμβούλιο, στη λογική του εργατικού ελέγχου και να επωμίζονται ουσιαστικά καθήκοντα, όταν η επιχείρηση περιπέσει  σε καθεστώς αφερεγγυότητας, στη θέση του ΔΣ. Δεν θα μπορούσαν; Υπάρχει άλλος μηχανισμός ελέγχου; Δεν πρέπει να υπάρχει;

Το δίκαιο της απόλυσης πάλιωσε αθεράπευτα

Έχοντας το θλιβερό "προνόμιο" να κάνω την πρώτη επαφή με ανθρώπους που μόλις απολύθηκαν, πολλές φορές επιχείρησα να καταλάβω, για ποιό λόγο έγινε αυτό το σύστημα που έχουμε, από τι κακά μας προστάτευσε και πόσα λίγα καλύπτει ειδικά σήμερα, προβληματίστηκα πάρα πολύ, αγανάκτησα, απογοητεύτηκα. 
Πόσο προοδευτικοί είμαστε τελικά, ταμπουρωμένοι πίσω από ένα σύστημα 100 ετών [Ν. 2112/1920].
Τότε δεν υπήρχε ΟΑΕΔ, επίδομα ανεργίας, η οικογένεια ζούσε με ένα μισθό και αν χάνονταν...
Είναι δίκαιο να παίρνει το ίδιο επίδομα ανεργίας ένας άγαμος με έναν απολυμένο που ζει μια 4μελή οικογένεια; ένας 35άρης με έναν 55άρη; Ένας που 20 χρόνια δούλευε σερί και συνεισέφερε στον ΟΑΕΔ με έναν που κάθε δύο χρόνια βγαίνει στην ανεργία;
Από την άλλη είναι λογικό να περιμένουμε ο εργοδότης να αποδέχεται το γεγονός να δώσει 20 μισθούς, δίχως να καταφύγει σε τρυκ, από το λιγότερο ανώδυνο [προειδοποίηση] μέχρι το πιό αναίσχυντο [μήνυση για δήθεν δυσφήμιση λόγω προσφυγής στην επιθεώρηση εργασίας] όπου χάνεται και το επίδομα ανεργίας!
Είναι το ίδιο μιά απόλυση για περικοπή προσωπικού, με μία απόλυση εργαζόμενου με πάρα πολύ χαμηλή επίδοση;
Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις διαβούλευσης για ομαδικές απολύσεις; Περιπτώσεις εξέτασης εναλλακτικών διατήρησης θέσεων εργασίας σε επιχείρηση με σχεδιαζόμενη μεγάλη περικοπή προσωπικού;

Μήπως έφτασε ώρα η ώρα να κοινωνικοποιήσουμε το δίκαιο της απόλυσης;
Να γίνει ο ΟΑΕΔ ο φορέας ουσιαστικού ελέγχου της απόλυσης;
Να γίνει "λογαριασμός απασχόλησης"  όπου θα πηγαίνει ένα μεγάλο μέρος της αποζημίωσης απόλυσης, που να δίνει "επικουρικό επίδομα ανεργίας".
Ο εργοδότης θα καταβάλει σε μικρές δόσεις στον ΟΑΕΔ την αναλογία της αποζημίωσης απόλυσης που θα πάει στον ΟΑΕΔ, σε βάθος χρόνου.
Αντίστοιχα αποζημίωση απόλυσης θα καταβάλλεται σε κάθε εργαζόμενο με εργασία για περισσότερο από ένα έτος στον ίδιο εργοδότη, άσχετα αν χαρακτηρίζεται ορισμένου χρόνου ή έργου, εφόσον έχει την ίδια θέση και αντικείμενο, έστω και με μικρά διαλείμματα.

Μιλώντας από τη σκοπιά της αριστεράς, είναι εντελώς απαράδεκτο να μην υπάρχει τίποτα στον ορίζοντα, πέρα από μπαλώματα, του ήδη αναχρονιστικού πλαισίου.
Κάτι πρέπει ν' αλλάξει και μάλιστα σύντομα.

Επίδομα πολυετούς υπηρεσίας [τριετίες]

Από το Φεβρουάριο η πολυετής υπηρεσία αναγνωρίζεται, υπό προϋποθέσεις, για την αύξηση του μισθού.

Ποιά προϋπηρεσία; 

Κάθε προϋπηρεσία λέει η ρύθμιση.

Το θέμα είχε ξανατεθεί με το μνημόνιο Σαμαρά [Ν. 4093/2012].

1. Τότε είχε αναπτυχθεί η εργοδοτική άποψη ότι το επίδομα πολυετούς υπηρεσίας είχε καταργηθεί εντελώς!
2.  Μια μετριοπαθέστερη εργοδοτική άποψη θεωρούσε ότι όσοι αμείβονται με βάση κάποια συλλογική ρύθμιση και τέτοια είναι και η Εθνική Γενική ΣΣΕ [ΕΓΣΣΕ] μπορούν να επικαλεστούν μόνο προϋπηρεσία στην ίδια ή έστω  συναφή ειδικότητα. Η επιχειρηματολόγηση είναι ισχυρή. Οι συλλογικές συμβάσεις αναγνωρίζουν μόνο προϋπηρεσία που προσαύξησε την επαγγελματική εμπειρία του εργαζόμενου στην ειδικότητα της τελευταίας θέσης εργασίας του και άρα ήταν πρόσθετική υπεραξίας υπέρ του εργοδότη.
3. Στον αντίποδα της 2ης [αλλά και της 1ης] άποψης η φιλεργατική άποψη παραδέχεται ότι αυτή έχει βάση για όλους όσους αμείβονται με βάση συλλογική ρύθμιση, αλλά όσοι αμείβονται με βάση το ν. 4093/2012, κάθε προϋπηρεσία γίνεται δεκτή κι έτσι όλοι οι εργαζόμενοι υπάγονται στη ρύθμιση αυτή, αφού όλοι παλιότερα υπάγονταν σε κάποια ΣΣΕ [ακόμη και την ΕΓΣΣΕ], που όμως με το 2ο μνημόνιο τερματίστηκε η ισχύς της 

Στην πραγματικότητα η ευνοϊκή άποψη για τους εργαζόμενους, δεν φαίνεται να είχε εκτεταμένη εφαρμογή στην πράξη. Αντίθετα όλα δείχνουν ότι η ρύθμιση αυτή έχει αδρανήσει στην πράξη και τελικά οι σημαντικές αυξήσεις λόγω προϋπηρεσίας, που θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε πολλούς εργαζόμενους με πολυετή απασχόληση, σε ελάχιστες περιπτώσεις είχαν εφαρμογή.

ΥΓ Αφήνουμε φυσικά στην άκρη το ακανθώδες ζήτημα της γνωστοποίησης της προϋπηρεσίας, όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να αποδείξουν τη γνωστοποίηση, μολονότι το λογιστήριο του εργοδότη είχε τα δεδομένα του ασφαλιστικού τους λογαριασμού από το 2002 και μετά.